Açık denizde balıkçılığa uygun kayak-kano seçimi

Açık denize bakan körfez ağızlarında hem yerleşik hem de göçmen balıkları yakalamanın en eğlenceli yolu benim için şüphesiz 15, 16 ayaklık bir kayak. (2012).

Yazının ilk bölümünden başlayarak okumak için tıklayabilir veya buradan ikinci bölüme devam edebilirsiniz.

Birçok farklı boy kayakla bir çok farklı coğrafyada gerçekleştirdiğim onca seferin sağladığı teknik tecrübe çerçevesinde bir kayağı açık denize uygun olarak niteleyebilmek için en azından 450 santimetre (~15 ayak) veya daha da uzun bir gövdeye ve 80 santimi aşmayan bir genişliğe sahip olması gerektiğini düşünüyorum. Bununla birlikte başta temel formu ile karina olmak üzere kayağın su altı unsurlarının sahip olduğu fiziği, uzak meraları hedefe koyabilmek için üzerine akıl yorulması gereken ilk ve en önemli kısım olarak değerlendirdiğimi de eklemeliyim. Bu yüzden hedefim neresi olursa olsun üzerinde yola çıkıp kürek çekerek olta atacağım “yeni” bir kayağı değerlendirirken baktığım ve bakacağım ilk yer kesinlikle kayağın sırtı (üzeri) değil karnıdır (altıdır). Zira kayağın kabininde ve güverteleri üzerinde sunulan konfor ne olursa olsun su altında kaldığından yüzüşe ve manevra kabiliyetini doğrudan etkiyen alt gövde formu doğru şekilde tasarlanmamışsa kol gücü ve kürek zoruyla uzaklara ermenin gayreti umulandan çok daha zor ve ızdıraplı bir hâle gelecektir. İşte bu yüzden bir kayak gövdesinin su altında kalan bölümlerinin sahip olduğu hidrodinamik tasarım, en az kabin ve güverte alanları gibi doğrudan oltacının temas ettiği su üstünde kalan bölümlerin ergonomik ve mekanik tasarımları kadar önem verilerek incelenmelidir. Bu yüzden kayağı bir bütün olarak ele almak ve bütünün temel bileşenlerini doğru tanımlayarak eş ağırlıklı olarak değerlendirmek en kullanışlı ürünü seçebilmeyi sağlamanın yanı sıra bu süreçte kazanılacak teknik farkındalıklar kayak üzerinden verilecek her türden oltacılık gayretini eşsiz bir edinime ve uzun soluklu bir hazza dönüştürmenin de anahtarı olacaktır.

Kayağın çenesinden başlayarak uzun gövdesi boyunca çok hafif bir eğimle belli belirsiz derinleşerek oturak hizasında bir miktar bel veren ve sonra kıça doğru tekrar başladığı seviyeye düşen hafif karınlı bir karina, teknenin az bir dümen kontrolüyle düz bir istikâmette seyretmesini sağlarken orta kısma göre çok daha az su tutan baş ve kıç kısımlarının manevra esnasında düşük su direnciyle karşılaşmasına neden olur.

Böylesi tasarımlarda oldukça uzun olan gövdeye rağmen su direnci kayağın gerisine ve neredeyse en geniş şekilde suya basan orta kısımına kaydırılmış olacağından hem dalgadan çıkma becerisi hem de manevra verimliliğini de belirleyen dengenin ölçülebilir şekilde arttığı görülecektir. Oysa tamamen düz karinalı uzun kayaklar dümensiz kullanıldığında bile yön karalılığı yüksek ve kolay yol tutan tasarımlar olsa da her bir dalgayı baştan kıça değin borda boyunca karşıladıklarından özellikle dalgadan çıkarken kolayca yalpaya düşecek kadar oynak ve rüzgârın azıttığı dalgalar arasında idaresi daha zahmetli modeller olarak görülebilir.

Açık denize uygun kayaklar üzerinden hem atıp çekerek hem de kürekle seyrederek yüzey ve orta sudan takım sürütebilir, düşey sürütmeye girebilir veya yüzey ve orta su bırakmaları yaparak balık bekleyebilirsiniz.

8 deniz mili açıkta 16 ayaklık kayağımla alargada (2009).